Μία ομάδα έρευνας από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκτον χρησιμοποιεί τα κελύφη των οστρακόδερμων ώστε να αναπτύξει ένα φίλτρο νερού που θα χρησιμοποιηθεί σε πρώτη φάση στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου.
Αυτό το βιο-υλικό, η χιτίνη, μπορεί να εξαχθεί από τα περισσότερα οστρακόδερμα, παρ’ όλ’ αυτά όμως η ερευνητική ομάδα δουλεύει κυρίως πάνω στα κελύφη των καβουριών και των γαρίδων.
Η χιτίνη λειτουργεί ως φίλτρο νερού: Απορροφά τα χρώματα, τα μέταλλα, τα παθογόνα, τους μολυντές και τους μικροοργανισμούς από το νερό.
Η χρήση της χιτίνης ως φίλτρο νερού δεν είναι κάτι καινούργιο. Άλλοι ερευνητές έχουν χρησιμοποιήσει την χιτίνη για τον ίδιο σκοπό, αλλά η μέθοδος αυτής της ερευνητικής ομάδας είναι διαφορετική. Η διαδικασία που ακολουθούν δεν περιλαμβάνει χημικά.
Οι επιστήμονες χρησιμοποιούν το κέλυφος του καβουριού για να εξάγουν τη χιτίνη, ένα βιο-υλικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως φίλτρο νερού
Οι φοιτητές του διδακτορικού Pegah Hassanzadeh, Xiaolin Zhang και η φοιτήτρια επί πτυχίω Rachel Rosenzweig ανακαλύπτουν διάφορες εφαρμογές για αυτό το βιουλικό, τη χιτίνη. Οι τρεις τους σκοπεύουν να κατασκευάσουν ένα σύστημα επεξεργασίας νερού, ή αλλιώς φίλτρο νερού, που μπορεί να αξιοποιηθεί σε περιοχές όπου ο κόσμος δεν έχει πρόσβαση σε καθαρό και πόσιμο νερό.
Περίπου 3,5 εκατομύρια άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο λόγω έλλειψης νερού και υγιεινής σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη. Εάν το πρότζεκτ αυτής της ερευνητικής ομάδας είναι αποτελεσματικό και μπορεί να εφαρμοστεί, οι κοινότητες στις αναπτυσσόμενες χώρες θα επωφεληθούν μακροχρόνια. Τα ποσοστά θανάτου θα μπορούσαν να μειωθούν, η γενική υγεία των κατοίκων θα βελτιωνόταν και περισσότερος κόσμος θα είχε πρόσβαση σε φρέσκο, καθαρό και πάνω από όλα πόσιμο νερό.
Το πρότζεκτ αυτό θα εκπαιδεύσει τον κόσμο στις κοινότητες των αναπτυσσόμενων χωρών ώστε να φτιάχνουν μόνοι τους τα φίλτρα τους. Οι κάτοικοι μπορούν να βρουν εύκολα ένα κέλυφος καβουριού στην παραλία ή να χρησιμοποιήσουν ένα κέλυφος από ένα οστρακοειδές που έφαγαν καθώς και να χρησιμοποιήσουν ένα οξύ όπως το ξύδι, τον χυμό λεμονιού ή μαγειρική σόδα, υλικό που χρειάζεται για την κατασκευή του φίλτρου νερού.
Το αποτέλεσμα είναι ασφαλές, καθαρό και πόσιμο νερό. Το πρότζεκτ χρηματοδοτείται από διάφορες κοινωνικές πλατφόρμες χρηματοδότησης νέων ιδεών και κυρίως από το experiment.com, που δημιουργήθηκε από το Πανεπιστήμιο της Ουάσιγκντον.
Λίγα λόγια για τον αρθρογράφο
Ο Γιώργος Μαργιώλος γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη και είναι απόφοιτος του ΑΤΕΙ Εμπορίας και Διαφήμισης. Μιλάει άριστα την αγγλική γλώσσα και (όχι τόσο άριστα) την γερμανική.
Έχει εκτελέσει καθήκοντα Project Manager στο τμήμα Μάρκετινγκ της Avery Dennison – Fastener Division στην Αγγλία. Εκεί, το βασικό του project ήταν να επαναπροωθήσει τα προϊόντα της εταιρίας σε νέες εφαρμογές ώστε να είναι πιο φιλικά προς το περιβάλλον. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο ο κόσμος ήταν πιο εξοικειωμένος με τα φίλτρα νερού, του γεννήθηκε η αγάπη για τα φίλτρα νερού που είναι φιλικά προς το περιβάλλον, μειώνουν τη χρήση πλαστικών εμφιαλωμένων μπουκαλιών και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής των ανθρώπων.
Από το 2008 και μετά, έχει δημοσιεύσει πάνω από 300 άρθρα μοναδικού εκπαιδευτικού και ενημερωτικού περιεχομένου πάνω στα φίλτρα νερού και τις νέες τεχνολογίες επεξεργασίας νερού.
Κατά καιρούς, πανεπιστήμια και διδακτορικοί φοιτητές ζητούν να χρησιμοποιήσουν τα άρθρα του Γιώργου Μαργιώλου στις εργασίες τους λόγω της ποιότητας και μοναδικότητας τους.